Heb jij ook zo’n huishoudelijk k*klusje dat je steeds maar uitstelt? Bij mij is dat het doucheputje. Ik weet het. Ik zie het. En toch stel ik het maar uit totdat ik er echt niet meer omheen kan. Terwijl ik afgelopen week op mezelf zat te foeteren dat ik het echt wel eerder had kunnen schoonmaken, bedacht ik me dat dit precies is hoe vitaliteit werkt:

• We gaan pas gezonder eten als de knoop van onze broek niet meer dichtgaat

• We moeten eerst opgebrand neervallen voordat we gas terugnemen

• We kopen liever aspirines dan vitamines

Wij mensen zijn geprogrammeerd met verliesaversie:  we rennen harder om pijn te vermijden dan om geluk te optimaliseren. Het vooruitzicht van een glanzend doucheputje is voor mij niet aanlokkelijk genoeg om het wekelijks te reinigen. Pas als het water niet meer goed wegloopt, wordt mijn ‘pijn’ groot genoeg om in actie te komen.

Nu je een beeld hebt van mijn doucheputje (sorry ;-)), vraag je jezelf vast af wat je aan deze informatie hebt.

Besef je allereerst dat ons brein zo werkt en dat mensen daardoor niet altijd genegen zijn om mee te doen met de activiteiten die jij initieert om hun vitaliteit te vergroten. Hun pijn is simpelweg (nog) niet groot genoeg.

Ten tweede stimuleer je mensen meer om te werken aan hun vitaliteit door hen te wijzen op de negatieve effecten van doorgaan met hun gedrag dan de positieve effecten van verandering. Dit voelt misschien contraproductief, maar probeer er in je communicatie maar eens op te letten:

“Stop met roken en je huid gaat glanzen.”

vs.

“Stop met roken want anders krijg je gele tanden.”

Het tweede argument klinkt niet zo vrolijk als het eerste, maar het is wel effectiever. Uiteraard kan je dit wel afwisselen in je communicatie maar zorg ervoor dat je boodschap in ieder geval wordt ondersteund door 1 argument die inwerkt op de verliesaversie.

Was jij je al bewust van dit effect? 

PS: het is soms moeilijk om draagvlak bij je directie te krijgen voor de investering in vitaliteit op de werkvloer, omdat de pijn nog niet groot genoeg is en het verlangen te klein: het ziekteverzuim is nog best beperkt, er is nog niet zoveel ongewenst verloop, mensen zijn nog best happy.

Maar hoe fijn is het om “het dak te repareren als de zon schijnt”? Oftewel, juist als alles goed gaat, heb je een hele mooie uitgangssituatie om te werken aan vitaliteit. Vraag jezelf (of je directie) dan eens af: wat gebeurt er als we nu geen werk maken van vitaliteit? Blijf het dan goed gaan of komt er toch een moment waarop je negatieve effecten ervaart van meer verzuim en verloop? Zo haal je de “pijn” alvast naar voren.

Je kan natuurlijk ook meedoen aan mijn gratis online training, de Vitaliteitscheck-up, om draagvlak te creëren bij jouw directie en zo werk te maken van vitaliteit bij jou in de organisatie!